سی و یک نما – محمدحسین فرحبخش از آن دسته فیلمسازانی است که معمولا تکلیفمان را با کارهایش می دانیم و می توانیم از قبل پیش بینی کنیم که فیلمش در چه چهارچوبی قرار خواهد گرفت اما هر چه هست فیلم های این تهیه کننده و کارگردان قدیمی به بدنه سینما تعلق دارد و می تواند توجه مخاطب عام را جلب کند و تا کنون نیز ادعائی غیر از این نداشته اما به نظر می رسد که "آب نبات چوبی" بتواند با فاصله از فیلم های قبل وی مخاطب خاص تری هم داشته باشد.
سی و یک نما – فیلم نهنگ عنبر تلنگری است به خاطرات نسل برزخی دهه ی چهل که میان دو دوره ی تاریخی کشور نوجوانی و جوانی شان را می گذراند. نسلی که انقلابی بود اما آهنگ داریوش و ابی هم گوش می کرد، از رقص پای مایکل جکسون به وجد می آمدند اما وطن ناموسشان بود و از سرزمین و اعتقادات خود دفاع می کرد و شهید هم می شد. نسلی که با تمام وجود در عاشورای سالار شهیدان سینه میزد و زیر علم می رفت اما نمی دانست چرا دیدن فیلم " این فرارمرگبار" استیو مک کوئین در نوارهای بتاماکس و وی اچ اس جرم است و یا چرا مشکی، سرمه ای و قهوه ای تنها رنگ های مجاز محسوب می شوند.
هما گویا (سی و یک نما) – بیشترین گفتگوی حرفه ای من با "رضا عطاران" بوده است. همیشه از هم کلامی با او استقبال کردم و وقتی با چهره ی بی تفاوت رو به روی من می نشیند و بلندترین سوالهای من را با کوتاه ترین پاسخ ها هدر می دهد، لذت می برم. موقع گفتگو بسیار جدیدی است و حتی یک لبخند هم نمیزند، زمان دیر می گذرد اما باز هم مایلم که دوباره بهانه ای پیش بیاید و یک گفتگوی چالشی با او داشته باشم و او لذت ببرد از اینکه من دست و پا میزنم تا مصاحبه ی من متفاوت با تمام مصاحبه های دیگرش باشد.
"دهلیز" داستان ساده ای است که می توانست به راحتی دستخوش کلیشه شود و یکی از اعجازهای این فیلم هم در همین است و اینکه بتوان از قصه ای ساده و تکراری یک فیلم ارزشمند خلق کرد ،هنر بزرگی است که اصلا هم کارساده ئی نیست. قصه و فیلمی که به قول کارگردانش" بهروز شعیبی" تاریخ مصرف ندارد.
